Backpack op de rug, rugzak op je buik

Zo! Weer een nieuw hoofdstuk afgesloten; een semester exchange in Taipei. Een ervaring die ik nooit zal vergeten. De laatste weken stonden vooral in het teken van studie en gezellige dingen doen met de leuke mensen om me heen. Helaas regende het heel erg veel (lees 12 dagen achter elkaar) en kon ik niet alles zien wat nog op mijn to do lijst stond. Wel heb ik eindelijk de Taipei Zoo bezocht en voor het eerst in m'n leven panda's en koala's gezien (super happening). De dierentuin was echt mooi aangelegd en de entree is maar 2 euro, bizar. Ik ben ook nog naar het Sun Moon Lake geweest, dit heeft deze naam omdat het meer, je raadt het al, de vorm van een maan en een zon heeft. We hadden scootertjes gehuurd om het meer rond te gaan. Uiteindelijk zijn we 20 km van het meer af geëindigd en moesten we terug op 2 streepjes accu. Gelukkig was daar de redder in nood, de 'eco-knop'. Het meer is echt magisch mooi en we hadden op 1 heftige bui na, super veel geluk met het weer. Ook een bezoekje aan het Michelin sterren restaurant mocht niet ontbreken: Din Tai Fung. Nietsvermoedend heb ik daar in Hong Kong al gegeten, maar in Taipei genoot ik er bewust van. Het staat bekend om z'n dumplings, die je ze in elke vestiging ziet rollen in het restaurant. Hartstikke lekker gegeten en dat voor maar 15 euro!! Wat ook echt te leuk en gezellig was, was dat Merel langs kwam in Taipei! We liepen tegelijk stage bij Unilever en zij is spontaan stewardess bij KLM geworden. Ze vloog op Taipei en het was super leuk om in een Japans restaurantje bij te kletsen!! Woensdagavond heb ik extra genoten van de laatste avond uit. Het hele huis was thuis en ik had een aantal vriendinnen uitgenodigd, lekker ouderwets 'indrinken' en dan naar de stad. Was echt een mooie afsluiter. Gisteren was dan toch echt het moment daar om afscheid te nemen. Heel erg gek en definitief om afscheid te nemen van een plek plus mensen waar je 5 maanden (mee) hebt gewoond. Wetende dat je ze misschien wel nooit meer terug ziet. Ik heb met volle teugen genoten, open gestaan voor verschillende culturen, me tot aan het einde geïrriteerd aan het langzaam lopen, veel nieuwe dingen leren eten, ontdekt dat ik hiken echt niet leuk vindt, genoten van al het groen in Taiwan, continue verbaasd over het minimale aantal toeristen en het meest belangrijke van allemaal fantastische mensen ontmoet. Ondanks dat afscheid nemen niet leuk is, liep ik gisteren om half 9 met opgeheven hoofd de deur uit naar de metro. Backpack op de rug, rugtas op de buik. Na 5 maanden was het goed geweest, tijd voor een nieuwe ervaring! En wat voor een, man man man. Ik vond het vanaf het moment dat ik de metro in Taipei instapte richting het vliegveld gelijk leuk. Ik kreeg direct random aanspraak, liep uiteraard een aantal keer fout, gezellig gefacetimed met Vera in Zuid-Amerika, transfer gehad in Kuala Lumpur en vanmorgen veilig in Cambodja geland. Afgelopen 2 nachten heb ik in totaal nog geen 5uur geslapen, maar het busje waar ik nu in zit biedt daar geen mogelijkheid toe. Dan dus maar even bloggen! Ik denk dat ik vanmorgen gelijk afgezet ben door een menneke op een tuktuk. Hij heeft me naar het meest kleine busstation ever gebracht voor 9 dollar. Daar heb ik toen bijna 2 uur gewacht op de bus met niemand die Engels sprak en ik moest 20 dollar voor de bus betalen. Veel te veel, maar ik kon daar niet meer weg. De weg is hier super vies, overal ligt water waar ze lekker met de slippertjes doorheen lopen. Scooters, auto's, vrachtwagens, wagens die ik geen naam kan geven, fietsers; het rijdt allemaal kriskras door elkaar. Een vrouw zat gewoon met haar infuus op de scooter, alsof ze zo uit het ziekenhuis was ontslagen. Er liep een super schattig meisje voorbij, maar ze had allemaal bloed aan een oor. Ik denk dat een deel gewoon weg was, maar ze liep erbij alsof er niks aan de hand is.. ik heb twee uur lang met verbazing gekeken wat er voorbij reed. Het weer is trouwens goed warm, gelukkig scheen de zon nog niet vol vol, want dan is het heftig uithouden. We hebben een pitstopje bij een wegrestaurantje waar de kipjes voor de deur voorbij liepen. Geluncht met twee busgenoten, twee jonge jongens die werken in gas en voor zaken naar Kampot gaan. Geleerd om dankjewel te zeggen en natuuurlijk zijn ze fan van Snijder, Robben, van Persie en van Basten. Over 1,5 ben ik in het dorp Kampot en vanaf daar ga ik naar mijn hostel + proberen af te dingen dit keer. Ik heb gemengde verhalen gehoord over het hostel omdat ze aan het verbouwen zijn.. maar ik ga het sowieso een nachtje zelf uitproberen. Mijn eerste indruk van het land? Meer koeien dan honden, en je ziet de ribben van de koeien. Het is een aardig vlak land met in de verte af en toe een berg, de mensen zijn hartstikke aardig en het is again super groen. ---1 nacht later--- Het hostel is fantastisch. Ik had me al in zitten beelden hoe het zou zijn om alleen aan te komen en nieuwe mensen te ontmoeten, ik hoopte maar dat dat zou gebeuren want alleen zijn vind ik nieeeeet gezellig. Maar het ging super makkelijk! Ik heb gisterenavond echt een super leuke avond gehad én de finale van beerpong gehaald. Het hostel ligt aan een rivier. Er is een waterpark met glijbaan, swings, schommels, hangmatten op t water, banden. Echt heeeeerlijk. Moeilijk te omschrijven, maar de sfeer is top en ik kom voorlopig zeker nog niet naar huis! Dit was maar kort even een eerste impressie van Cambodja. Ik zal na mijn 16 dagen hier een blog schrijven met alle hoogtepunten. Geniet van het lekkere weertje in Nederland allemaal!! Liefs van de enige echte suus de backpacker!